เกาะงู ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2558 งานวิจัยเกี่ยวกับสาเหตุที่ฮันนีแบดเจอร์รอด ปรากฏในฐานข้อมูลเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของ NLM ในสหรัฐอเมริกาในปากของงูพิษ หลายคนรู้จักเรื่องราวอันรุ่งโรจน์ของฮันนีแบดเจอร์ที่กินงูพิษ นอกจากนี้ พวกเขารู้ว่าความสามารถของฮันนีแบดเจอร์ในการต่อต้านพิษงูนั้น ยังมีการพัฒนาอยู่เรื่อยๆ
ดังนั้น แนวคิดที่น่าสนใจจึงปรากฏบนอินเทอร์เน็ต นั่นคือ ถ้าฮันนีแบดเจอร์ 2 ตัวถูกปล่อย จะเกิดอะไรขึ้นกับเกาะงูที่เต็มไปด้วยงูในประเทศจีน ในการตอบคำถามนี้ เราจำเป็นต้องเข้าใจและวิเคราะห์สถานการณ์พื้นฐานของ เกาะงู และฮันนีแบดเจอร์ เกาะงูตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของหลูชุนโข่ว มณฑลเหลียวหนิง ประเทศของเรามันเป็นเกาะโดดเดี่ยวที่ลอยอยู่ในทะเลโป๋ไห่ ห่างจากแผ่นดินประมาณ 7 ไมล์ทะเล
พื้นที่ของเกาะงูมีขนาดเล็กเพียง 1.2 ตารางกิโลเมตร เป็นหนึ่งในพื้นที่คุ้มครองของเขตอนุรักษ์ธรรมแห่งชาติ จากข้อมูลพบว่าบนเกาะมีงูอยู่เพียงชนิดเดียว และเป็นแหล่งรวมของงูพิษที่เรียกว่า งูคอปเปอร์เฮด เนื่องจากบนเกาะมีพืชพันธุ์ขึ้นหนาแน่น ทำให้ไม่สามารถดูจำนวนงูได้จากลักษณะที่ปรากฏ
อย่างไรก็ตาม นักวิจัยได้ทำการตรวจสอบที่เกี่ยวข้อง และพบว่ามีงูคอปเปอร์เฮดมากถึง 20,000 ตัวที่นี่ เมื่อรวมกับพื้นที่ทางนิเวศวิทยาแล้ว งูคอปเปอร์เฮดเป็นงูพิษร้ายแรงที่อยู่ในสกุล Agkistrodon มันล่าสัตว์บนเกาะโดยอาศัยพิษของมันเอง และทักษะการตรวจจับความร้อนจากแอ่งแก้มของมัน อาหารของมันคือ นก หนู และกบ
เป็นที่เข้าใจกันว่า พิษของงูชนิดนี้ 1 กรัม สามารถฆ่ากระต่ายได้หลายพันตัว นกพิราบนับหมื่นตัว และแม้แต่พิษ 0.1 กรัมก็เพียงพอที่จะฆ่าคนได้ นักวิจัยยังได้วิเคราะห์ส่วนประกอบของพิษมาก่อน และพบว่ามันมีส่วนประกอบที่แตกต่างกันถึง 16 ชนิด ซึ่งเทียบไม่ได้กับพิษของงูพิษบนแผ่นดินใหญ่ แต่คุณรู้อะไรไหม ถึงกระนั้นพิษของงูคอปเปอร์เฮดบนเกาะงูก็ยังคงพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ และทุกคนก็ได้รับพิษมากขึ้นเรื่อยๆ
สาเหตุหลักคือ มีแหล่งอาหารน้อยลง เกาะงูเดิมเป็นเกาะโดดเดี่ยว สภาพแวดล้อมบนเกาะนั้นรุนแรง และอาหารที่จับได้ง่ายก็เพียงพอที่จะกิน ในท้ายที่สุด พวกมันก็เริ่มฆ่ากันเอง มีเหตุผลว่างูจะจำศีลในฤดูหนาวเท่านั้น แต่สภาพแวดล้อมภายนอกที่พิเศษช่วยให้พวกมันเรียนรู้ที่จะนอนหลับในฤดูหนาวและฤดูร้อน และกินอาหารในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง
เนื่องจากทุกฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง นกอพยพจำนวนมากจะมาแวะที่นี่ ทำให้พวกมันมีโอกาสได้กินอาหารดีๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่า พลังของงูคอปเปอร์เฮดนั้นแข็งแกร่งมาก ด้วยลักษณะพิเศษนี้ พวกมันจึงรอดพ้นจากความหายนะของการสูญพันธุ์ของสายพันธุ์ เมื่อเกาะงูกลายเป็นอิสระ และในที่สุดก็กลายเป็นจ้าวแห่งเกาะ
ดังนั้น หากมีเอเลี่ยนสายพันธุ์ที่ก้าวร้าวจริงๆ บนเกาะ ก็ยากที่จะบอกว่าพวกมันจะไม่ตกเป็นเป้าหมายของงูหิวโหยเหล่านี้ แต่ทำไมฮันนีแบดเจอร์ถึงกลัวภัยคุกคามเช่นนี้ เป็นเวลานานแล้ว ที่ชาวจีนเรียกฮันนีแบดเจอร์ว่า บราเดอร์หัวแบน ไม่เพียงเพราะหน้าผากแบนเท่านั้น แต่ยังเพราะมันดุร้าย และไม่เคยยอมรับว่าขี้ขลาด
แม้ว่าความยาวลำตัวเฉลี่ยของฮันนีแบดเจอร์จะไม่เกิน 1 เมตร แต่น้ำหนักเฉลี่ยของฮันนีแบดเจอร์ที่โตเต็มวัยจะอยู่ที่ 6.4 ถึง 12 กิโลกรัม แต่ในบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ ฮันนีแบดเจอร์ได้รับตำแหน่งสัตว์ที่น่ากลัวที่สุดในโลก ไม่ต้องพูดถึงงูพิษตัวเล็กๆ แม้ว่ามันจะพบกับสิงโตแอฟริกา ดูเหมือนว่าจะมองไม่เห็นขนาดของตัวอื่นที่ใหญ่กว่าตัวมันเองหลายเท่า
ดังนั้น มันจึงตรงขึ้นไปทำอย่างไม่กลัวเลย แน่นอนว่า สาเหตุหลักเป็นเพราะฮันนีแบดเจอร์มีโครงสร้างดวงตาที่พิเศษ และมุมรับภาพของเลนส์เว้าทำให้มันดูเล็กกว่าขนาดจริงของวัตถุ จริงๆ แล้วอาหารของฮันนีแบดเจอร์มีหลายประเภท อาหารโปรดไม่ใช่งูพิษแต่เป็นน้ำผึ้ง รูปแบบการหาอาหารและชนิดของเหยื่อจะเปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อมภายนอก ตั้งแต่เดือนมกราคมถึงเมษายน
ฮันนีแบดเจอร์ 2 ตัวกับงูพิษ 20,000 ตัว ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร สำหรับคำถามที่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อฮันนีแบดเจอร์ทั้ง 2 ไปที่เกาะงูต้าเหลียน มี 4 คำตอบ งูตาย ฮันนีแบดเจอร์ตาย ตายทั้งคู่ และทั้งคู่อยู่ร่วมกัน ซึ่งมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นมากที่สุด โดยส่วนตัวแล้วบรรณาธิการชอบให้ฮันนีแบดเจอร์ตายก่อน ช่องว่างด้านปริมาณระหว่างทั้ง 2 มีขนาดใหญ่เกินไป
อย่าไปสนใจว่าฮันนีแบดเจอร์ 2 ตัวนี้จะเป็นตัวเมียหรือตัวผู้ แม้ว่าพวกมันจะเป็นตัวเมีย 1 ตัว และตัวผู้ 1 ตัว พวกมันก็สามารถสืบพันธุ์ได้ แต่ฮันนีแบดเจอร์เป็นสัตว์ที่มีชีวิตตามธรรมชาติ โดยออกลูกได้ตั้งแต่ 1 ถึง 3 ตัว และพวกมันสามารถสืบพันธุ์ได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น มีรายงานว่า ระยะตั้งท้องของฮันนีแบดเจอร์ตัวเมียประมาณ 50 ถึง 70 วัน และลูกไม่สามารถอยู่อย่างอิสระได้จนกว่าจะอายุ 1-2 ปี
ซึ่งหมายความว่า เป็นเวลานานมันไม่มีความสามารถไว้ป้องกันตัวกล่าวอีกนัยหนึ่ง เป็นเวลาอย่างน้อย 1 ปีที่ฮันนีแบดเจอร์ 2 ตัวนี้จะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพวกของมันเอง และแม้ว่าฮันนีแบดเจอร์จะกินงูคอปเปอร์เฮดได้ แต่งูคอปเปอร์เฮดไม่เพียงแค่อาศัยพิษในการโจมตีศัตรูเท่านั้น งูในฐานะสัตว์เลื้อยคลานมีทักษะตามธรรมชาติในการพัวพันงูขนาดใหญ่ หลายๆ ตัวไม่เคยใช้การพัวพันกับเป้าหมายของพวกมันจนตายมาก่อน
บทความถัดไป : การบีบแตร มาตรการฉบับใหม่การบีบแตรในเมืองฉางซาและพื้นที่ห้ามบีบ
